Może być objawem zakrzepicy żył głębokich.
Typowe symptomy to: postępujący obrzęk jednej kończyny, z towarzyszącym uczuciem ciężkości, bólu, zasinieniem i napięciem skóry.
Zakrzepica żył głębokich jest stanem poważnym, wymagającym pilnej konsultacji lekarskiej (najlepiej u specjalisty chirurga naczyniowego), ponieważ może prowadzić do utraty życia lub poważnych powikłań, w następstwie zatorowości płuc i zespołu pozakrzepowego.

• Typowy obraz niewydolności serca.
• Płyn zatrzymuje się nie tylko w nogach, ale i w płucach i jamie brzusznej – powodując duszność.
• Objawy mogą narastać stopniowo lub gwałtownie.
• Wymaga oceny kardiologicznej.

• Może wskazywać na chorobę wątroby (np. marskość).
• Często towarzyszy mu wzdęty brzuch, utrata apetytu, ogólne osłabienie. 

• Wraz z pienieniem się moczu lub jego małą ilością mogą sugerować chorobę nerek.
• Szczególnie niepokojące u dzieci i młodych dorosłych.

Leki, które mogą powodować obrzęki:

• • blokery kanału wapniowego (np. amlodypina),
  • sterydy,
  • NLPZ (np. ibuprofen),
  • niektóre leki hormonalne.

Jeśli obrzęk pojawił się po rozpoczęciu nowej terapii – skontaktuj się z lekarzem.

• Może być objawem niewydolności serca, ale również zatorowości płucnej – stanu zagrażającego życiu.
• Wymaga natychmiastowej pomocy medycznej!

• Jeśli nie znika po nocy, nie reaguje na uniesienie nóg – konieczna jest diagnostyka.
• Twardy, zbity obrzęk może też sugerować lipodemię lub obrzęk chłonny (limfatyczny).

Nagły, gwałtowny obrzęk twarzy, języka, gardła lub warg, często po kontakcie z alergenem (lek, pokarm, ukąszenie owada).

Towarzyszą mu: duszność, świszczący oddech, pokrzywka, spadek ciśnienia, kołatanie serca.

To stan zagrożenia życia – wymaga natychmiastowej pomocy medycznej (wezwać pogotowie, użyć adrenaliny w autostrzykawce, jeśli pacjent ją posiada).

Nie jest widoczny na zewnątrz jak obrzęk nóg czy twarzy, ale daje charakterystyczne objawy:

• silny ból głowy,
• nudności, wymioty,
• zaburzenia świadomości, senność,
• drgawki,
• niedowłady, problemy z mową, zaburzenia widzenia.

Przyczyną mogą być: uraz głowy, udar, guz mózgu, infekcja OUN.

To stan bezpośredniego zagrożenia życia – wymaga natychmiastowej diagnostyki i hospitalizacji neurologicznej/neurochirurgicznej.

Maści, kremy, okłady z octu jabłkowego – internet pełen jest „cudownych” metod na żylaki. Choć niektóre mogą chwilowo łagodzić objawy, nie usuwają przyczyny problemu. Samoleczenie często opóźnia wizytę u specjalisty, a im dłużej zwlekasz, tym większe ryzyko powikłań: zakrzepicy, zapalenia żył, owrzodzeń.

Co robić zamiast?
Umów się na konsultację z flebologiem lub chirurgiem naczyniowym. Specjalista zleci USG Doppler i dobierze skuteczną terapię.

Niektóre zabiegi – np. laserowe czy skleroterapia – różnią się kosztami. Kuszące może być wybranie najtańszej opcji, bez uwzględnienia rodzaju zmian, Twojego stanu zdrowia i zaleceń lekarza. Efekt? Leczenie może być nieskuteczne, a żylaki szybko wrócą.

Co robić zamiast?
Zaufaj ocenie specjalisty. Dobry lekarz dobierze metodę nie tylko pod kątem ceny, ale przede wszystkim skuteczności i bezpieczeństwa.

Po zabiegu lub nawet przed nim noszenie specjalnych pończoch uciskowych to kluczowy element leczenia. Niestety, wiele osób uważa je za niewygodne, zbyt gorące lub nieestetyczne – i po prostu je pomija.

Co robić zamiast?
Stosuj się do zaleceń lekarza. Dobrze dobrane pończochy znacząco poprawiają krążenie, zmniejszają ból i ryzyko nawrotu żylaków.

Leczenie żylaków to nie „złota pigułka”. Jednorazowy zabieg może poprawić wygląd nóg, ale problem może powrócić – zwłaszcza jeśli nie zmienisz trybu życia lub masz genetyczne predyspozycje.

Co robić zamiast?
Traktuj leczenie jako proces. Regularnie kontroluj stan żył, utrzymuj prawidłową wagę, ruszaj się i unikaj długiego stania lub siedzenia bez ruchu.

Zabiegi na żylaki często wymagają noszenia pończoch uciskowych oraz unikania słońca i gorąca. Wysokie temperatury mogą zwiększyć ryzyko powikłań i sprawić, że rekonwalescencja będzie mniej komfortowa.

Co robić zamiast?
Najlepszym czasem na rozpoczęcie leczenia żylaków jest jesień lub zima. Łatwiej wtedy zadbać o nogi, a efekty leczenia będą gotowe na lato.

• uczucie ciężkości nóg, zwłaszcza pod koniec dnia,
• ból i pieczenie wzdłuż przebiegu żył,
• obrzęki okolic kostek,
• kurcze mięśni, głównie w nocy,
• świąd, suchość skóry, a nawet zmiany troficzne (przebarwienia, stwardnienia, owrzodzenia).

W zaawansowanych stadiach choroby może dojść do powikłań, takich jak zakrzepica żylna czy trudno gojące się owrzodzenia żylne. W skrajnych przypadkach, nieleczona niewydolność żylna może prowadzić do trwałej niepełnosprawności.